Μανιτάρια + αρμπόριο = foodie love forever ❤️❤️❤️❤️
Πώς τα περάσατε κατά την επέλαση της Ελπίδας; (aka χιονιά με όνομα και χαρακτήρα); Εμείς είμασταν από αυτούς που είχαν την ατυχία να μείνουν χωρίς ρεύμα για αρκετές ώρες. Από το πρωινό της Δευτέρας μέχρι τα ξημερώματα της Τρίτης. Φυσικά το δικό μας λάθος είναι ότι είχαμε αφήσει όλα τα (ηλεκτρικά) μας ρολά ανοικτά οπότε το σπίτι έμεινε αρκετά εκτεθειμένο στο τσουχτερό κρύο που επικρατούσε. Βέβαια από την άλλη το τζάκι μας έκανε υπερωρίες και μας έσωσε οικογενειακώς. Και κάναμε και μία ωραία καναπε-στρωματσάδα όλη η οικογένεια. Και επειδή κάποια στιγμή μείναμε και χωρίς καλό σήμα στο κινητό, αρχίσαμε τα διαβάσματα και τα επιτραπέζια με τους φακούς και τα κεριά. Αυτό για μένα ήταν το highlight της βραδιάς. Αφενός γιατί διάβασα (το μισό ήδη😉) από αυτό το βιβλίο το οποίο είχα για μήνες στο κομοδίνο μου και όλο έλεγα νυστάζω και δεν προλαβαίνω και διάφορες δικαιολογίες στον εαυτό μου.Αφετέρου γιατί έστω και έτσι κάναμε μία ανάμνηση. Θέλω να πιστεύω όχι αρνητική.
Για το βιβλίο έχω να πω ότι έχανα τόσο καιρό. Το υπόλοιπο μισό που δεν κατάφερα να διαβάσω λόγω νύστας και έλλειψης φακού 😂, το κρατάω για κάθε βράδυ που όλα μπορεί να έχουν πάει είτε στραβά είτε ζόρικα και θα το ρουφάω σιγά σιγά. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα πραγματικά.
Επηρεασμένη λοιπόν από τα λεγόμενα του βιβλίου και εκεί που ήμουν απίστευτα νευριασμένη με την κατάσταση που μας είχε βρει και ήθελα κάπου να αποδώσω ευθύνες και με κάποιον να θυμώσω έκανα ένα βήμα πίσω και άρχισα να σκέφτομαι διαφορετικά: Καταρχήν είμασταν από τους τυχερούς που είμασταν σπίτι μας και όχι κάπου εγκλωβισμένοι. Το ίδιο και οι δικοί μας. Είχαμε φαγητό και ένα τζάκι που κράτησε ζεστό το σπιτικό μας. Είμασταν όλοι μαζί. Με το μωρό να ζουζουνίζει, την Πηνελόπη να εξιστορεί ιστορίες από το σχολείο της και να κάνει τις κατασκευές της, τον Γιάννη να βρίσκει ότι gadget μπορείς να φανταστείς που μπορούσε να μας βοηθήσει όπως ένα σούπερ ντούπερ powerbank για να φορτίσει τα κινητά μας που έμεναν από μπαταρία και να κάνει σκοπιά όπως το έλεγε ώστε να κρατήσει το τζάκι αναμένο και φουντωμένο και φυσικά την Κλειώ η οποία έχω να σας πω ότι ψιλοφοβήθηκε το σκοτάδι αλλά κούρνιασε στην πιο ζεστή γωνιά του καναπέ και έριξε ύπνους τρικούβερτους.
Επίσης σκέφτηκα ότι δεν μου έφταιγε η τηλεφωνήτρια στις βλάβες καθώς και η ίδια όντως δεν ήξερε ούτε τα συνεργεία αποκατάστασης. Προφανώς γινόταν χαμός. Μπορούσε να προβλεφθεί; Ίσως. Μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό εκείνη τη στιγμή; Όχι. Οπότε όταν επέστρεψε το ρεύμα, κλείσαμε επιτέλους το σπίτι μας ώστε να προστατεύεται καλύτερα από το κρύο, έβρασα μπόλικο νερό για το μωρό μας, ευχαρίστησα τους ανθρώπους που μέσα στο κρύο μας έφεραν πίσω ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά του πολιτισμού μας και πήγα για ύπνο. Στο μέτρια ζεστό κρεβατάκι μου. Το οποίο το πρωί ήταν πάλι το γνώριμο σούπερ ζεστό κρεβατάκι μου.
Όλα λοιπόν είναι θέμα αντίληψης. Στεναχωρήθηκα αφάνταστα για όλους αυτούς του ανθρώπους που εγκλωβίστηκαν στην κακοκαιρία και στους αυτοκινητοδρόμους. Και για εκείνους που δεν ήταν όσο τυχεροί είμασταν εμείς και έμειναν χωρίς ρεύμα και θέρμανση για πάνω από 24 ώρες. Εκεί η αλήθεια είναι ότι πάρα πολύ δύσκολο να δεις διαφορετικά την κατάσταση που βιώνεις.
Ας αφήσουμε κάπου εδώ πίσω μας τον χιονιά τον οποίο παρεπιπτόντως την επόμενη μέρα και χαρήκαμε και βολτάραμε και φτιάξαμε χιονάνθρωπο και από όλα.
Πάμε να μιλήσουμε για την συνταγή που έχουμε σήμερα η οποία είναι σούπερ λαχταριστή 😋
Το ριζότο αποτελεί από τα πλέον αγαπημένα μου comfort food. Είναι τραγανό όσο πρέπει, αλλά και τόσο πλούσιο σε γεύση. Είναι ένα φαγητό που ενώ είναι σχετικά γρήγορο, θέλει την τέχνη του στην παρασκευή του και δεν είναι από τα φαγητά που τα παρατάς και φεύγεις. Αλλά για να το κάνω εγώ που εκτιμώ ιδιαίτερα τις συνταγές “πετάω στην κατσαρόλα και φεύγω” καταλαβαίνετε. Είναι καλό.
Είναι φαγητό Σαββάτου. Που θα κάτσεις με φροντίδα πάνω από το μάτι, θα το ευχαριστηθείς στην προετοιμασία του και θα το φας άμεσα βλέποντας την αγαπημένη σου σειρά ή ταινία και απολαμβάνοντας ένα ποτήρι λευκό ξηρό κρασί. Γιατί η η επόμενη αλήθεια για το ριζότο είναι ότι τρώγεται καλύτερα εκείνη τη στιγμή. Ζεστό και λαχταριστό να αχνίζει.
Να σημειώσω κάπου εδώ ότι την είχα έτοιμη την συνταγή σχεδόν δύο χρόνια. Κάτι υπαρξιακό θα είχα περάσει τότε γιατί ποτέ δεν τη δημοσίευσα. Μην με ρωτάτε γιατί. Και εγώ αναρωτιέμαι. Αλλά είναι τόσο γευστική που θέλω να την έχω άμεσα διαθέσιμη στο ηλεκτρονικό μου συνταγολόγιο και να ανατρέχω όποτε έχω όρεξη για ένα ζουμερό ριζότο.
Δεν λέω άλλα περιττά. Ας περάσουμε απευθείας στο πιάτο μας! 🍲 💁🏻
Ποσότητα: 3-4 μερίδες
- 500γρ φρέσκα μανιτάρια
- 1 μανιτάρι πορτομπέλο
- 1 κ.σ. ελαιόλαδο
- 1.κ.γ. σκόνη σκόρδου
- αλάτι
- 1 κούπα ρύζι arborio
- 2 κούπες (από την ίδια που μετρήσαμε το ριζότο) νερό
- 1 κ.σ. βούτυρο
- 115γρ τριμμένη παρμεζάνα
- 1 κύβος φρέσκος ζωμός λαχανικών
- σπρέι τρούφας (προαιρετικό)
- Σε ένα βαθύ τηγάνι λιώνουμε το βούτυρο και σοτάρουμε το ρύζι για δύο λεπτά σε δυνατό μάτι
- Εν τω μεταξύ έχουμε βράσει τις δύο κούπες νερό και έχουμε λιώσει εκεί τον ζωμό λαχανικών
- Με μία βαθιά κουτάλα σούπας περνούμε λίγο από το νερό και το ρίχνουμε στο τηγάνι με το ρύζι αφού έχουμε χαμηλώσει το μάτι στο μεσαίο
- Ανακατεύουμε μέχρι να απορροφηθεί το νερό μέχρι να προσθέσουμε την επόμενη κουτάλα με το νερό
- Παράλληλα σε ένα δεύτερο τηγάνι σοτάρουμε στο ελαιόλαδο τα μανιτάρια σε δυνατή φωτιά αφού τα έχουμε καθαρίσει και κόψει σε φετάκια προσθέτοντας αλάτι και την σκόνη σκόρδου και αφήνουμε στην άκρη
- Συνεχίζουμε να ρίχνουμε το νερό στο ρύζι μας λίγο λίγο για περίπου ένα 20λεπτο μέχρι να τελειώσει όλο το νερό
- Προσθέτουμε τα μανιτάρια στο ρύζι
- Προσθέτουμε και την παρμεζάνα
- Προσθέτουμε το σπρέι τρούφας
- Ανακατεύουμε καλά, δοκιμάζουμε εάν χρειάζεται λίγο έξτρα αλάτι
- Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε