Με μεγάλη μου χαρά φιλοξενώ σήμερα το εβδομαδιαίο καφεδάκι της Ζίνας από το EfZin Creations. Είναι το πρώτο μου link party. Και τί είναι αυτό θα μου πείτε; Είναι η ανταλλαγή links που μας αρέσουν ώστε να πιούμε μαζί το καφεδάκι μας και να κάνουμε κουβεντούλα! Και εκτός από αυτό σας έχω και ερώτηση / αναπόληση: Ποιό ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι ως παιδιά; Εμένα ανεπιφύλακτα το κρυφτό. Τότε που παίζαμε όλα μαζί τα παιδάκια της γειτονιάς (πάνω από 20) και όταν πέρναγε αυτοκίνητο το φωνάζαμε ο ένας στον άλλο από τη μία άκρη του δρόμου στην άλλη. Που φυλάγαμε έως το 100 ανά 5 με τη μέγιστη δυνατή φωνή και ταχύτητα και κρυβόμασταν στους κήπους, στις βεράντες, στα σπίτια γειτόνων που είχαν την ατυχία να έχουν διάπλατες τις μπαλκονόπορτες ή τις πόρτες τους. Τί όμορφα και ανέμελα χρόνια! Μα δεν είναι τέλεια ιδέα; Πραγματικά ανυπομονώ για τις συμμετοχές και τις απαντήσεις σας. Παρακάτω ακολουθούν οι οδηγίες της Ζίνας. Kάντε κλικ στο InLinkz για να εισάγετε το link σας! Καλημέρα από μένα και ένα (εικονικό ) μπισκοτάκι από τα χεράκια μου!
Θα ήθελα να συνοψισω τους κανόνες ή
μάλλον τα τιπς:
– Το παιχνίδι αυτό είναι ένα παρτάκι για κουβέντα και όλοι
είναι ευπρόσδεκτοι, ακόμα και αν δεν είναι blogger. Απλά
χρησιμοποίησε ένα άλλο social link που θα ήθελες να μοιραστείς μαζι
μας.
είναι ευπρόσδεκτοι, ακόμα και αν δεν είναι blogger. Απλά
χρησιμοποίησε ένα άλλο social link που θα ήθελες να μοιραστείς μαζι
μας.
– Παρακάλω θα θέλαμε να δούμε το
σχόλιο σου στη σημερινή ερώτηση. Άλλωστε το σημαντικό στο πάρτυ αυτό
είναι να συζητήσουμε και όχι απλά να αφήσουμε ενα
λινκ.
σχόλιο σου στη σημερινή ερώτηση. Άλλωστε το σημαντικό στο πάρτυ αυτό
είναι να συζητήσουμε και όχι απλά να αφήσουμε ενα
λινκ.
– Μπορούμε να σχολιάζουμε τις ιστορίες των υπολοίπων…είναι
κουτσομπολίστικο πάρτυ αυτό, θυμάσαι;
κουτσομπολίστικο πάρτυ αυτό, θυμάσαι;
– Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τους άλλους.
Όμως θα ήταν ευχάριστο να ρίξουμε μια ματιά στα υπόλοιπα blogs…και
ποιος ξέρει…μπορεί να βρούμε κάτι να μας αρέσει!
Όμως θα ήταν ευχάριστο να ρίξουμε μια ματιά στα υπόλοιπα blogs…και
ποιος ξέρει…μπορεί να βρούμε κάτι να μας αρέσει!
– Εαν θέλεις να φιλοξενήσεις τον καφε στο “σπιτι” σου,
απλά στείλε ενα email στο ef.zin.creations@gmail.com
απλά στείλε ενα email στο ef.zin.creations@gmail.com
Καλημέρα σε όλους!!!! Περιμένω με αγωνία τις απαντήσεις σας!! Δεν σας είπα ότι μου άρεσαν πολύ και τα μήλα, το σκοινάκι, τα πλακάκαι (τα ξέρετε) και φυσικά οι ποδηλατάδες !!
Τα μήλααααα!! Πω πω!! Το είχα ξεχάσει αυτό!!!
Τα μήλα, ήταν και το δικό μου αγαπημένο! Οι ποδηλατάδες δεν ήταν το φόρτε μου, γιατί έμενα τελευταία συνέχεια… τα αγόρια ήταν πιο δυνατά από μένα και το έριχναν στην τρεχάλα, οπότε εγώ τελευταία και καταιδρωμένη!!! χαχαχαχα
Εγώ δεν έδινα σημασία στην ταχύτητα!! Το αγαπημένο μου ήταν να τρώω τις τσίχλες που σκάνε στο στόμα (τις θυμάστε;;;) και να πηγαίνω βόλτα με το ποδήλατο!!
Καλημέρα Αθηνά! Με τέτοιο στρωμένο τραπέζι και τέλειο πρωινό νομίζω θα έχει μεγάλη επιτυχία ο καφές σήμερα. Και η ερώτηση βέβαια σηκώνει πολύ κουβέντα και αναμνήσεις! Όλες βλέπεις είμαστε από τις τυχερές που παίξαμε στις γειτονιές και στους δρόμους.Αν δεν διάβαζα το σχόλιο παρακάτω για τα μήλα πραγματικά ακόμα θα έψαχνα τι εννοείς…. και να σκεφτείς παίζαμε συνεχώς τα μήλα!!!
Νίκη by mommywiki.gr
Αν τις θυμάμαι λέει!!! Αυτές οι τσίχλες Αθηνά, έγιναν αιτία να φάω πολλές φορές το φαγητό που δεν μου άρεσε!!! χαχαχαχα
καλημερα!!!! ελα να φανουν οι ηλικιες σιγα σιγα! χαχαχαχαχα
Άσε τις ηλικίες Ζηνάκι μου, γραφειοκρατικές λεφτομέρειες!!! χαχαχαχαχαχα
χαχαχαχα αμα μας συμφερει! χαχαχαχα
Χαχαχα τέλεια τα μήλα! Όλο έχανα!!
Ε, ναι ρε Ζηνάκι!!! Άμα και όταν μας συμφέρει!! χαχαχαχαχαχα
Καλημέρα με νοσταλγική διάθεση!Με ταξίδεψες στα παιδικά μου χρόνια!!Αγαπημένα όλα τα παιχνίδια που ανέφερες! Αλλά και αυτό το κουτσό σε δρόμους της γειτονιάς μαγεία..Να ζωγραφίζεις με κιμωλίες τετράγωνα και αριθμούς, να παίζεις, να σταματάς κάθε φορά που περνούσε αυτοκίνητο και πάλι από την αρχή!! Αγαπημένες αναμνήσεις!!!
Καλημέρα Ντίνα!! Κουτσό;; τί μου θύμισες τώρα! Το λάτρευα!
Ντινάκι, τί ωραίες εποχές!!! Μου θύμισες κάτι άλλο που κάναμε εμείς στο δρόμο! Πέρναμε τα ποδήλατα και πέφταμε στο πεζοδρόμιο!! χαχαχαχαχα! Τώρα που το σκέφτομαι καταλαβαίνω γιατί απορούσαν και θύμωναν οι γονείς μας!!
Καλημέρα Ντίνα! Κι αυτό, ναι!!! Τι μου θύμισες!!!…
κουτσο!!! ειχα τετοια πορωση, που επαιζα και με ενα χαλι που ειχε η μητερα μου στην κουζινα με τετραγωνα! βεβαια μια φορα πιασαμε κιμωλια κ το ζωγραφισαμε να φαινονται καλυτερα τα τετραγωνα που θελαμε!
Η μαμά, πολύ ανθεκτική Ζήνα!!! Με τόσα που της κάνατε και άντεχε!!! χαχαχαχαχαχα Για πες, τι έκανε μόλις το είδε?…
δεν μπορεις να φανταστεις… πρεπει να μας ακουσε η γειτονια….
Ααα εμείς τον κλείναμε το δρόμο για να μην περνάνε αυτοκίνητα χιχιχι! Του λέγαμε ότι κάνανε έργα σε ένα σπίτι!
Ευτυχώς που μέναμε σε ένα στενάκι!
Καλημέρα Αθηνα! Λοιπον όταν ήμουν πιο μικρούλα (γιατί και τώρα μικρή είμαι, χαχα) τρελαινομουν να κάνω κούνια! Μπορουσα να κάνω ατέλειωτες ώρες πηγαίνοντας ποτε πολυ ψηλά, ποτε χαμηλά ποτε πολυ γρήγορα ή γυρίζοντας γύρω γύρω τα σκοινιά και στο τέλος αφηνομουν στο στροβιλισμό αυτό μέχρι να επανέλθει η κούνια στην αρχική της θεση! Ξενοιαστα χρόνια και όμορφες στιγμές! Φιλιααα
Αχ και εμένα μου άρεσε η κούνια κάναμε και αγώνες ύψους! Καλημεεερα!
Αυτό να ξέρεις ακόμα ενθουσιάζει τα παιδιά!! Και μάλιστα θέλω κι εγώ να το κάνω, αλλά παραείμαι γαιδούρα πλέον!
Εγώ παντως πάω σε ενα παρκο που συνήθως δεν έχει κοσμο και κάνω κούνια διπλά στην κόρη μου! Χιχιχι!
Εγώ δεν χωράω!! Κάνει ακόμα στις παιδικές! χαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Και εγώ κάνω κούνια !! Βέβαια έχω χάσει τα παιδικά μου skills αλλά δεν βαριέσαι !! Είναι τόσο τέλεια!!
Αχ, αυτό που τη στριφογυρίζαμε το έκανα κι εγώ…. τι μου θύμισες!!!
Νίκη
Εγώ πάντως μικρή είχα προσγειωθεί στο κεφάλι μου από την πολύ κούνια…. μάλλον αυτό εξηγεί πολλά!!!!!! χεχεχεχεχε
Όλες μικρές είμαστε, κούκλες!!! Το τι γράφει η ταυτότητα, είναι απλή γραφειοκρατική λεπτομέρεια!!! χαχαχαχα καλημερούδια
εννεοειται κανω ακομα κουνια! ολοκληρη γαιδουρα, αλλα το παιχνιδι παιχνιδι!!!!
Σωστή σε βρίσκω Ζήνα!!! Μαζί σου!!! ;-))
Αχχ τι ωραία η κούνια! Άμα βρω καμιά παιδική χαρά που έχει ακόμα τις παλιές (για να χωράω) το απολαμβάνω!
After dark βέβαια για να μην τρομάζουμε και τα παιδάκια!
Κι εγώ το ίδιο θεματάκι έχω Κατερίνα!!! (να βρω τις παλιές για να χωράω….) χιχι
Εγω απο την άλλη, ζαλιζομουν ευκολα πάνω στην κουνια χα χα!
Καλημερα κ απο μενα!!! Αγαπημενο μου παιχνιδι ηταν τα μηλα!!! Φιλια!!
Τέλεια και τα μήλα αλλά λόγω κοντού ύψους πάντα προσπαθούσα να κρύβομαι στο πλήθος!
Καλημέρα Δεσποινάκι!
Καλημέρα Δεσποινάκι! Κι εμένα αυτό ήταν το αγαπημένο μου! Το έγραψα ήδη… τι σύμπτωση!!! χιχι
Ήμουν πολύ καλή στα μήλα !!!Τέλειο παιχνίδι!!
Πρέπει να σε πάρουμε στην τωρινή "ομάδα" Λίλια!!! Υπερτερούν βλέπεις οι άντρες στην οικογένεια. Μια γυναίκα καλή έχουμε τη νύφη μου. Μια δεύτερη, θα μας ήταν απαραίτητη! ;-)))
Χαχα τέλεια γυναίκες ενωμένες ποτέ νικημένες!!
Καλημέρα Αθηνά μου! Πολύ μου αρέσει το σημερινό σου θέμα! Πολύ νοσταλγικό! Λοιπόν.. το δικό μου αγαπημένο παιχνίδι ήταν το λάστιχο! Μιλάμε το λάτρευα! Και είχα βρεί άπειρους τρόπους για να παίζω μόνη μου! Έβαζα καρέκλες, τραπέζια και οτιδήποτε για να μπορώ να παίξω μόνη μου!!!!! Πόσο μου έχει λείψει!!!!!!
Καλημέρα Μάρθα μου!! Και εγώ ήμουν καθηγήτρια στο λάστιχο!! Τις καρέκλες τις χρησιμοποιήσα για προπόνηση πριν την καλοκαιρινή σεζόν!!
χαχαχαχα! Προπόνηση για το καλοκαίρι! Εσύ το είχες πάει σε άλλο επίπεδο!!
Ναι παιδί μου σου λέω είχα και συλλογή από σκοινάκια χα χα !!
Συλλογή;;;; wow!!! εγώ η κακομοίρα ένα είχα!! Άραγε μπορούμε να ξαναβρούμε;; ή έστω να φτιάξουμε μόνες μας;;;
Ναι είχα για μονό και διπλό (σε διάφορα μήκη!!) Βέβαια η μητέρα μου ράβει οπότε είχα άμεση πρόσβαση σε υλικά!! Εννοείται μπορούμε!!
Πωπω το είχα ξεχάσει τελείως το λάστιχο!!!! Αμ το άλλο, κείνο το χούλα χουπ;;; Ε ρε τρελές εποχές!!!!
χούλα χούπ!!!!! Τέλειοοοο!!!!! Σαν παλαβή έκανα!!
Παιδιά στο χούλα χουπ δεν ήμουν καθόλου καλή!! Βέβαια κάθε χρόνο στο πανηγύρι της Ζακύνθου τέτοιο ζήταγα σταθερά ( και αποκλειστικά σε φούξια χρώμα)!!
ναι αλλα δεν θυμαμαι καθολου τι καναμε! ηθελα να δειξω στην κορη μου αλλα τζιιφος!!! καμια να μας κανει μαθηματα???
Παιδιά συνειδητοποίησα ότι έχω ξεχάσει εντελώς του κανόνες και τα επίπεδα!! Θυμάμαι που σηκώναμε και σταυρώναμε το λάστιχο αλλά μέχρι εκεί!! Και ήμουν και καθηγήτρια τρομάρα μου!!
για δείτε εδω http://www.youtube.com/watch?v=HoLWBSYIG7A
δεν με αφηνει να το ανοιξω απο το γραφειο οποτε δεν ξερω τι δειχνει!
martha!!!! που το βρηκες αυτο??? δειχνει τα πρωτα πεντε σε χαμηλο επιπεδο!!!! αντε…καλη μας αρχη και να μαζευτουμε για αγωνες!
Ζίνα, χαχαχαχαχα! Σε καμιά συνάντηση μας φαντάζεσαι να παίζουμε λάστιχο!! ΣΤο youtube! δεν ξέρω πού μπορούμε να βρούμε και τους υπόλοιπους αριθμούς!
καντε προπονηση για να μην ξεφτυλλιστουμε !!!
Ωχχ αμάν αναμνήσεις και εμένα μου άρεσε πολύ το λάστιχο! Να είναι καλά το youtube να μας τα θυμίζει!
Ξεκινήστε τις προπονήσεις να μαζευτούμε!
Ναι γιατί άμα κάνουμε προπόνηση θα είμαστε και για τους Ολυμπιακούς 😛
Χα Χα Δήμητρα!! Τώρα θα πάρω υπογλώσσιο αν κάνω 10 λεπτά λάστιχο
Καλημέρα κι απο μένα!!! Πόσο μου αρέσει να αναπολώ το παρελθόν και ειδικά τις ώρες παιχνιδιού που ήμασταν στους δρόμους,,, Το αγαπημένο μου παιχνίδι λάστιχο και handball, μας το είχε μάθει η γυμνάστρια μας στην έκτη δημοτικού!!!
Handball?? αααα! εσύ ήσουν πολύ μπροστά!!
Καλώς την !! Όντως προχωρημένη !!
Ωραίες εποχές!!! Μακάρι να ζήσουν έτσι και τα παιδιά μας!!! Αυτά τα χει συνεπάρει η τεχνολογία…
Λάστιχο αγαπημένο!!! Νομίζω ότι όλα τα παιδιά θα περάσουν από τα ίδια κλασσικά παιχνίδια που παίξαμε όλοι… Απλά δεν θα είναι έξω στη γειτονιά που περνούσε ένα αυτοκίνητο ανά 15 λεπτά και μας φαινόταν πολύ…
Νίκη by mommywiki.gr
Και επίσης υπήρχε λιγότερος φόβος!! Τα σπίτια δεν ήταν οχυρωμένα στα φρούρια και οι γονείς μας δεν φοβόντουσαν να μας αφήσουν να βγούμε μόνα μας στο δρόμο….Δεν ξέρω αν θα ένοιωθα ασφάλεια να αφήσω την Πηνελόπη να παίξει έτσι στην πόλη. Μόνο στο χωριό και να την βλέπω !!
χαχαχ… Εδώ και μέσα στην αυλή και πάλι δυσκολεύομαι να μην την βλέπω συνεχώς.
Νίκη
Ααα εσύ είσαι μπροστά!
Καλημέρα Αθηνούλα μας!!! Σ' ευχαριστούμε για τη φιλοξενία στο όμορφο μυρωδάτο διαδικτυακό σπιτάκι σου!…:-)
Για να απαντήσω στην ερώτηση, θα πω ότι το αγαπημένο ομαδικό παιχνίδι των παιδικών μου χρόνων ήταν τα "μήλα" που να φανταστείς παίζουμε ακόμα και σήμερα οικογενειακώς… παιδιά, σύζυγοι, γονείς, σκυλιά! Μόνο οι γάτες δεν συμμετέχουν… δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους κανόνες, βλέπεις…. χαχαχαχαχα
Φιλιά πολλά κοριτσάκι μου
Μαρίνα
Πρέπει να έχω παραγεράσει. Για πες βρε Μαρινάκι, ποιο ήταν τα μήλα;;;;
Δημητρούλα δες http://www.mikrouli.gr/ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ/Παιχνίδια-της-αυλής/78-Τα-μήλα-%28Παιχνίδι%29.html
Καλημέρα Μαρίνα!
Καλημέρα Μάρθα, καλημέρα Δήμητρα!!! Αυτό με τη μπάλα που έπρεπε να την αποφύγεις για να μη σε χτυπήσει και βγεις έξω, αλλά αν την έπιανες ή αποκτούσες "ανοσία" ή γινόσουν ένας από κείνους τους δύο που πετούσαν τη μπάλα… Η Μάρθα, με το link το εξηγεί με λεπτομέρειες!!!… ;-))
Τα ¨μήλα¨ ήταν στο top three των παιχνιδιών όταν μαζευόμασταν πολύ κόσμος!! Πόσες φωνές και γέλια με αυτό το παιχνίδι!!
Ωωω ναι! Έχετε δίκιο βρε κορίτσια!! Το είχα ξεχάσει τελείως!!! Γεράματα λέμεεεεεεεεε
ελα Δημητρα!!! με απογοητευεις!!!! δε θυμασαι τα μηλα??? ξερεις ποσες φορες ειχα μπλαβισει στην πλατη απο την μπαλα???
Τότε ήταν το new age κορόιδο!! Το θυμάστε και αυτό;;; απλά τα μήλα ήταν περισσότερο της μόδας!!
Ποια γεράματα Δημητρούλα μου!!! Ξέχασες τα μήλα, σιγά!… χαχαχαχαχα
Αθηνούλα, έχεις δίκιο!!! Αυτό το παίζουμε ακόμα στη θάλασσα!!! Περιττό να σας πω, πως γελά κάθε πικραμένος!!!
Φοβερά τα μήλα και ναι παίζονται και στην θάλασσα! Τότε υπήρχει και η γειτονιά. Όλα τα παιδιά παίζανε στους δρόμους και γνωρίζονταν τώρα και να θέλεις που θα πάνε με ποιόν?
Μαρίνα μου θα πρέπει να περνάτε φανταστικά ακόμα και τώρα παίζοντας μήλα! Μιλάμε φανταστική ιδέα!
Βέβαια όλο έχανα αλλά μπορεί τώρα που μεγάλωσα να είμαι καλύτερη χιχιχι!
Κορίτσια (Λίλια – Κατερίνα), έχει πλάκα απίστευτη! Τα παιδιά ξετρελαίνονται και όλη η παραλία διασκεδάζει και κάνει καινούργιο συκώτι μαζί μας. Τώρα Κατερίνα, όλο και κάπως κερδίζω κι εγώ… χαχαχαχα, συνήθως τα παιδιά… από τους μεγάλους, πάλι χάνω!… Η νύφη μου όμως παίρνει το αίμα μας πίσω!!!! 😉 Φιλιάαααααααα
Καλημέρα Αθηνά! Κι εγώ το κρυφτό θα πω μαζί με το κυνηγητό και τις αμέτρητες φορές που γύριζα σπίτι με τα πόδια και τα χέρια φαγωμένα και μεσ' στα αίματα και γεμάτη περηφάνεια καθώς τα νομίζαμε πως θα αφήσουν σημάδια και τα θεωρούσαμε παράσημα!!! χαχαχαχα
Βέβαια!!!! Πονούσαν πολύ αυτά τα παράσημα, πάντως! Ακόμα το θυμάμαι!… χαχαχαχα
Καλημέρα Δημητρούλα!! Εννοείται ματωμένα γόνατα (έχω ακόμα σημάδια)!! Είχα καμάρι το σημάδι που έκανα στο γόνατο όταν έμαθα την στροφή με το ποδήλατο χωρίς βοηθητικές!! Μα να καμαρώνουμε για τα χτυπήματα;;
Για να αξίζει ο πόνος, μάλλον κορίτσια!!! χαχαχαχα
εμενα ο πατερας μου καθοταν παντα στο μπαλκονι με το κουτι Α βοηθειων διπλα…το καμαρι του γινοταν παντα χαλια! και καθε φορα μου ελεγε…να δω πως θα φορας φουστανια όταν μεγαλωσεις!!! λες απο εκει να μου εμεινε που δε φοραω φουστες κ φουστανια????
Λες Ζηνάκι?…. Καλημέρα σου!!! Μπαααααα, δε νομίζω! ;-))
Και τα δικά μου γόνατα είναι γεμάτα σημάδια… Πρόσφατα σκεφτόμουν…τι φρίκη θα έτρωγα αν η Αγνή ερχόταν με τέτοια πληγομένα γόνατα σπίτι… Φρικάρω και μόνο στην ιδέα ότι το παιδάκι μου θα πονέσει τόσο…χαχαχαχαχα
Νίκη
Εγώ κυνηγητό έπαζα πολύ με τα αγοράκια χαχαχα αλλά ποτέ δεν με έπιαναν…ζαρκάδι λέμε…Κρυφτό έπαιζα πολύ με τη μαμά μου, που της έβγαζα γλώσσα και ήθελε να με βάλει τιμωρία αλλά εγώ κρυβόμουν και περίμενα να έρθει ο μπαμπάς μου και να γλιτώσω χιχιχι
Όπως κατάλαβες και τα 2 αυτά ήταν αγαπημένη καθημερινή απασχόληση Δημητρά μου!!
Καλά Λίλια έχω λιώσει στα γέλια! Πολύ πειραχτήρι πρέπει να ήσουν μικρή! Άραγε το ταλέντο στο τρέξιμο το έχεις ακόμα;
Τα ίδια έκανε και η μάνα μου Ζήνα… και φυσικά η περιποίηση των πληγών συνοδεύονταν κι από κατσάδα βαρβάτη!!!
Νομιζω οτι τα γονατα μου ηταν πετσοκομμενα και μελανιασμενα σε μόνιμη βαση απο το παιχνιδι χα χα!
Κατερινάκι ήμουν πολύ ζωηρό παιδάκι, όσο για το τρέξιμο το εχω ακόμα ναι!! Στην ανάγκη και μάντρες πηδάω χαχαχα
Λοιπόν.. μια και λέτε για κρυφτό θυμήθηκα το εξής:
Ένα απόγευμα με είχε βάλει η μαμά μου τιμωρία να μην βγώ στον δρόμο και να μείνω όλο το απόγευμα στο δωμάτιο μου!
Κάποια στιγμή λοιπόν, ακούει από τα παιδιά που έπαιζαν φωνές και παράπονα ότι δεν θα παίξουν άλλο κρυφτό γιατί "μας καρφώνει η Μάρθα"! Καταλαβαίνετε ότι φρίκαρε η γυναίκα γιατί αναρωτήθηκε πώς βγήκα!
Τελικά, εγώ η έξυπνη, είχα βγεί στο μπαλκόνι και μιας και τους έβλεπα όλους από ψηλά τους κάρφωνα σε αυτόν που τα φύλαγε! Από τότε δεν ξαναμπήκα ποτέ τιμωρία! χαχαχαχαχα
χαχαχαχαχαχαχα την έφερες στο φιλότιμο τη γυναίκα!!!…
Μάρθα / Αρτέμης Μάτσας χα χα !! Και εμάς ήταν η ύστατη απειλή ότι δεν θα μας αφήσει να βγούμε έξω να παίξουμε με τον αδερφό μου!! Συμμορφωνόμασταν χωρίς δεύτερη κουβέντα!!
Χαχαχαχαχαχαχα Σκέφτηκε το γενικότερο καλό η γυναίκα, Μάρθα, τι να κάνει!!!!
χαχαχαχαχαχα!!! Αφού και τιμωρία που μου έβαλε εγώ πάλι βρήκα τον τρόπο!!!!!
χαχαχαχ Μαρθάκι, μέσα στη ζαβολιά σε βρίσκω!!! Φαντάζομαι φρίκη τα παιδιά, και τη μάνα σου εδώ που τα λέμε!
Νίκη
Μεγάλωσα σε μια πολυκατοικία που είχε φτιάξει ο παπους για τα 6 παιδιά του. Όλα τα ξαδέλφια δηλαδή (13 υγεία να έχουμε!) μέναμε σε διπλανά / πανω / κατω διαμερίσματα. Όλη μέρα παίζαμε. δεν βαριόμασταν ποτέ. Στο αγαπημένο μου παιχνίδι θα σας πω "κουμπάρες". Οι ξαδέλφες μου κι εγώ με το που ανοιγε ο καιρός κατεβαίναμε στην αυλή της γιαγιάς και σε κάθε γωνιά στήναμε το σπιτικό μας με τα κουζινικά μας, παίρναμε και από μια κούκλα που παρίστανε τα παιδί μας… και ανταλλάσαμε επισκέψεις. Όταν δε, μας έδιναν οι γονείς μας όσπρια για να κάνουμε ότι μαγειρεύουμε, ήταν η καλύτερή μας. Μέχρι και βάφτιση είχαμε κάνει σε μια κούκλα. Στήσαμε λεκάνη με νερό, καλέσαμε όλα τα παιδιά της γειτονιάς, βάλαμε μπαμπάκι για γένια στο ξάδελφο να κάνει τον παπά, και θυμάμαι ότι η θεία είχε φέρει να κεράσει κέικ όλα τα παιδιά για το χαρμόσυνο γεγονός… Στο τέλος είχαμε στήσει και χορό – κάπου υπάρχουν φωτογραφίες αλλά δεν τις έχω αναζητήσει… τι ωραία χρόνια!!!
Νίκη by mommywiki.gr
Πω, πω!!! Αυτό το είχα ξεχάσει! Αχ, βρε Νίκη τι μου θύμισες! Εμείς βέβαια δεν φτάσαμε σε βαφτίσια, μόνο ένα γάμο κάναμε (κούκλα – με κούκλο), αλλά ό,τι άλλο περιγράφεις ήταν έτσι ακριβώς!!! Καλημέρα… :-))
Καλημέρα Μαργαρίτα μου!! Αχ ήταν ένα από τα παιδικά μου όνειρα να μένω σε πολυκατοικία με πολλά παιδάκια να παίζω!! Αχ και οι κουμπάρες!! Εμείς τους παντρεύαμε δεν φτάναμε στις βαπτίσεις!! Και πολύ κουζινικά!! Πολύ μαγείρεμα έπεφτε με χώμα και φύλλα !!
Χαχαχαχαχαχα είχατε μπει κανονικότατα στον ρόλο Νίκη!!! Μα μέχρι και βάπτιση;;;! Προσκλητήρια στείλατε;;;;
χαχαχαχαχαχα και γενια???? θεικο!
χαχαχα! Αυτό με τα γένια απίστευτο!! Τις φωτογραφίες πρέπει να τις βρείς άμεσα μου φαίνεται!!!
εμείς στήναμε το "μαγαζάκι" μας στην αυλή της γιαγιάς, παίζαμε σπίτι στο πατητήρι του παππού (όταν δεν είχε σταφύλια μέσα φυσικά) και το καλύτερό μας ήταν να οργανώνουμε θεατρικές παραστάσεις, ή να το παίζουμε εξερευνητές.Μια μέρα παραλίγο να "χάσουμε" τον ξέδερφό μου που πήρε τα βουνά παραμονεύοντας το παππού στα πλαίσια της εξερεύνησης αυτής!
Δήμητρα, προσκλητήρια δεν θυμάμαι αλλά νομίζω είχαμε φτιάξει μπομπονιέρες. Θα επιβεβαιώσω με τις ξαδέρφες που ήταν μεγαλύτερες.
Αυτό πάντως που μου κάνει εντύπωση είναι ότι είχε οργανωθέι σωστά! Και όλοι μας θυμόμαστε το event!
Νίκη
Τόσα ξαδέρφια… φανταστικά! Εεε πρέπει να τις βρεις αυτές τις photos! Αξέχαστα χρόνια!
Καλημέρα! Την αμπαριζα δλδ δεν την ξερει καμιά σας ή είμαι όντως η μεγαλύτερη της παρέας? Ήταν σίγουρο το αγαπημένο μου μαζί με το κυνηγητό!!!
Αχ αμπάριζα !! Τί είπες τώρα!! Πάω να γκουγκλάρω να θυμηθώ!! Καλώς την Μάρω καλημέρα!!
αμπαριζα ήταν το μαντηλακι ή αυτο που καναμε ανθρωπινη αλυσιδα????
http://users.sch.gr/vaxtsavanis/ampariza.html Εκπληκτικό παιχνίδι με απίστευτες ρίζες!!
Καλημέρα Μάρω!!! Δεν τη θυμάμαι, καθόλου!!!…
Ούτε κι εγώ την θυμάμαι την αμπάριζα!!!! Πφφφφ.. πάω να διαβάσω στο λίνκ της αθηνάς!
Παίζαμε κι εμείς αμπάριζα. Σε δύο κολώνες του δρόμου. Πολύ τρέξιμο…
Νίκη
Εγώ δεν έχω παίξει ποτέ αμπάριζα! Κοίτα να δεις και νόμιζα ότι τα ήξερα όλα!!!
Ακουστό αλλά ομολογώ και εμείς δεν το παίζαμε! Θα διαβάσω να ενημερωθώ!
Γαϊδούρα εννοείς Μάρω;; Που καθόμασταν στην σειρά σκυφτοί και πήδαγαν από πάνω;;
Οχι ρε τι γαιδουρα? Παιρνω αμπαριζα και βγαινω? Τιποτα δεν θυμαστε??? Γκρρρ ειμαι αρχαια τελικα 🙁
Μάρω μην το λες απλά κάθε γειτονιά έχει τα δικά της…. (μην λες τέτοια παιδούλα πράγμα)
Την ξερω, την ξερω! Πολυ ωραιο παιχνιδι…. το χα ξεχασει!
οκ οκ…πολλα παιχνιδια αλλα το αγαπημενο μου (αν εξαιρεσουμε μηλα, λαστιχο, ποδηλατα, κρυφτο) ήταν το μαντηλακι!!!! που χωριζομασταν σε 2 ομαδες και βαζαμε ενα μαντηλι στη μεση. ενας κριτης φωναζε ενα νουμερο κ εβγαινε το ζευγαρι των παιδιων αυτων κ προσπαθουσαμε να παρουμε το μαντηλι χωρις να μας πιασουν! τελειο!!!!!
Μαντηλάκι ε;; Τί τέλειο εμείς δεν το παίζαμε !! Καλημέρα Ζίνα μου !!
Αχ, βρε Ζήνα το ξέρω αυτό το παιχνίδι!!! Ποτέ δεν συμφωνήσαμε να το παίξουμε χωρίς διαφωνίες και μουρμούρα, οπότε δεν ήταν από τα hit της παρέας!!! χαχαχαχαχα
ζίνα μου, πρώτη φορά το ακούω αυτό το παιχνίδι. ίσως να το παίζαμε αλλά να μην το θυμάμαι!
Αχ κι εγώ δεν το ξέρω το μαντιλάκι, Ζήνα. Και μάλιστα ούτε κάτι παρόμοιο… να προσπαθούμε δηλαδή να πιάσουμε κάτι.
Νίκη
Ζινάκι ούτε εγώ το έπαιζα αυτό! Ούτε το θυμάμαι!! Τελικά η κάθε γειτονιά έχει τα δικά της!!
Κάτι μου λέει αυτό! Νομίζω το παίζαμε στην κατασκήνωση που πήγαινα! Μιλάμε για πολύ μάχη!
Αααα αυτό ήταν το μαντηλάκι… δεν θυμάμαι να το παίζαμε…
Καλημέρα στην παρέα!
Ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία Αθηνά και φυσικά για το πρωινό!!!
Για μένα εκτός από τα μήλα, το αγαπημένο μου παιχνίδι υπήρξε το τζαμί!Ώρες ολόκληρες στο δρόμο παίζοντας!
ποιο????? για εξηγεισαι…..
τζάμι;; τί είναι αυτό!!
Μα πόσα παιχνίδια ρε κορίτσια παίζαμε χωρίς να έχουμε τίποτα! Τί όμορφες εποχές!
Καλημέρα Βάσω μου!! Το τζαμί εμείς το λέγαμε πλακάκια. Δείτε κορίτσια: http://users.sch.gr/grfilip/games/games/game_95.htm. Εμείς είχαμε ένα ξυλουργείο στη γωνία και κλεβαμε χοντρά πηχάκια και παίζαμε!! Τέλειο παιχνίδι!
Κάτι σαν μπόουλινγκ δηλαδή!!! Δεν το έχω παίξει νομίζω, αν και κάτι μου θυμίζει! Να ένα ακόμα ωραίο παιχνίδι όμως για τα παιδιά μας!
Ζήνα, με εκπλήσσεις!
Γεια σου ρε Αθηνά!Κινητή εγκυκλοπαίδεια και στην παράδοση!
φιλεναδα εγω με μπιλιες επαιζα…σου κανει???
αχ μπίλιες !! Τι έχω ακόμα στο πατρικό μου!! Τις λάτρευα!
Καλημέρα και από μένα! Χμ…πονεμένο θέμα και το έχω ξαναθίξει. Σας ζηλεύω πολύ όλες. Στο εξωτερικό, εκεί όπου μεγάλωσα δεν παίζαμε έξω με παιδιά της γειτονιάς. Συνήθως μαζευόμαστε σε σπίτια και αν υπήρχε καμια καλή μέρα το χρόνο τρέχαμε στο πιο κοντινό σχολείο και παίζαμε στις εγκαταστάσεις του. Ήταν η καλύτερη μου και μου άρεσε πολύ το βόλευ! Θα φροντίσω τα παιδιά μου να λιώσουν στο παιχνίδι στις γειτονιές!!!!
Νατάσσα μου, να το φροντίσεις! Είναι πραγματικά υπέροχο, κι ας μην είναι τα πράγματα όπως ήταν κάποτε στους δρόμους της Αθήνας!
Καλημέρα Νατάσα μου!! Όντως κρίμα, βέβαια είμαι σίγουρη και ότι οι δικές σου παιδικές αναμνήσεις είναι ξεχωριστές!! Τώρα πια σε πλατείες και χωριά πιστεύω θα παίξουν έτσι τα παιδιά μας!!
Μάρθα θα το φροντίσω οπωσδήποτε! Αθηνά είναι όντως ξεχωριστές οι αναμνήσεις αλλά νιώθω οτι δεν συγκρίνονται με το ατελείωτο παιχνίδι χωρίς περιορισμούς σε εξωτερικούς χώρους!
Νατασάκι μου η γειτονιά και το παιχνίδι στους δρόμους είναι η καλύτερη εμπειρία! Βέβαια και το βόλευ είναι εκπληκτικό παιχνίδι-άθλημα. Έπαιζα και εγώ μιας και ήμουν στην ομάδα του σχολείου μου!
Κοίταγα κορίτσια το link και βρήκα αυτό http://users.sch.gr/grfilip/games/games/game_03.htm καιι θυμήθηκα τα αγαλματάκια ακούνητα και αγέλαστα!! Το θυμάστε;;; το παίζαμε στο σχολείο στα διαλείμματα !! Τί τέλειο !
Εμείς αγαλματάκια παίζουμε με την Δώρα στο σπίτι οι δύο μας! Σε πολύ απλό επίπεδο βέβαια και με παραλλαγή! Βάζουμε μουσική, έχω το κοντρόλ επάνω μου, χορεύουμε όσο πιο τρελά μπορούμε και όταν σταματήσει πρέπει να μείνουμε ακούνητες και φυσικά να μην γελάμε! Δεν είναι το ίδιο, απλώς από τα αγαλματάκια το εμπνεύστηκα! Και βέβαια ρίχνουμε τρελό γέλιο, ειδικά όταν κρατιόμαστε να μην γελάσουμε!
Δεν τα παίζαμε πολύ τα αγαλματάκια. θυμάμαι μόνο το χειμώνα που είμασταν μέσα στο σπίτι. Έξω στη γειτονιά είχαμε παιχνίδια κίνησης και δράσης…
Νίκη
Τρελό παιχνίδι!!!Και τώρα να με βάλεις θα παιξω τα αγάλματα!!
εγω παλι προσπαθω να το μαθω στα παιδια μου…μπας και μαγειρευω πιο ευκολα!!! αληθεια, υπαρχει οριο ποση ωρα να τα αφησεις ακουνητα? χαχαχαχαχα
Αχχ βρε Αθηνά το είχα στο μυαλό μου τόση ώρα που διάβαζα τα σχόλια! Πραγματικά ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι! Αυτό θα έγραφα! Χιχιχι! Το υπεραγαπούσα!
Ζηνάκι ανάλογα με το πόση ώρα θέλεις για το μαγείρεμα 😉 χαχαχαχαχαχα
αγαπημένο παιχνίδι και χαίρομαι γιατι το παίζει και τώρα η κόρη μου!
Α χα χα, το χα ξεχασει κι αυτο. Με τις ωρες στο δρομο το καλοκαιρι το παιζαμε!
Όταν ερχόταν τα ξαδέρφια μου στο χωριό (τότε έπαιζα περισσότερο, γενικά δεν πολυέπαιζα έξω για λόγους που αναλύω και στο ποστ που ανέβασα στο πάρτυ) μας άρεσε να οργανώνουμε θεατρικές παραστάσεις με σκοπό με τα χρήματα από τα εισιτήρια να πάρουμε παγωτό ή σοκολάτες. Μέχρι Σέξπιρ είχαμε ανεβάσει ένα Πάσχα!
Τί ωραίο αυτό με τις παραστάσεις! Είδες τελικά; Τα παιδιά πάντα θα βρούν τον τρόπο να παίξουν, αλλά και να αποκτήσουν αυτό που θέλουν! Στην περίπτωση σου παγωτό και σοκολάτες!
Καλημέρα Δέσποινα!! Και εμείς παίζαμε με τα ξαδέρφια μου θέατρο (απλά πράγματα όχι σαίξπηρ!!). Και εγώ βιβλιοφάγος όλα και όλα καθότι και κλασικό σπασικλάκι!! Τα διάβαζα το μεσημέρι που έπεφτε υποχρεωτική ξεκούραση!!
Εμείς μια παράσταση καραγκιόζι είχαμε ανεβάσει στην αυλή! Τρελλλλή επιτυχία.
Νίκη
καλα στη γειτονια ειχαμε και 2-3 κοριτσια ηθοποιους, που ανεβαζαν συχνα παραστασεις! μια χαρα!
Μα τι όμορφα χρόνια ηταν εκείνα! (Ποτε δε φανταζομουν να το λέω αυτό όπως οι γιαγιάδες!!) Είναι που πλεον δεν υπάρχει γειτονια και τα παιδιά μας μεγαλώνουν στην εποχή της τεχνολογιας! (καθόλου δεν μου αρέσει αυτό)! Ευτυχώς που υπαρχουν και τα πάρκα και οι παιδικές χαρές!
Πραγματικά όμορφα χρόνια και διαφορετικά από τα σημερινά!! Αλλά έτσι δεν μας έλεγαν οι γονείς μας και εμάς ;; Είμαι σίγουρη ότι τα παιδιά μας θα βρουν τρόπο να δημιουργήσουν τις δικές τους πανέμορφες παιδικές αναμνήσεις! Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι ότι πρέπει ο γονιός να ωθήσει το παιδί να βγει και να έχει επαφή με την φύση και δεν γίνεται πια αβίαστα όπως στα δικά μας χρόνια!
Στα δικά μας χρόνια ήταν δεδομένο! Θυμάμαι τις άσπρες κάλτσες μέσα στο χώμα και να μας πλένουν το βράδυ και να τρέχει μαύρο το νερό. Είμαστε μόνιμα κατα-ιδρωμένα με τις μπλούζες μας να σταζουν. Και για να μπούμε μέσα έπρεπε να βγει η μάνα μας στο μπαλκόνι να μας φωνάξει… με γκαρίκλα, όχι αστεία. Πρέπει να έφτανε 1-2 δρόμους παρακάτω…
Νίκη
Νίκη τί μου θύμισες τώρα!! Και το μαύρο νερό και τη φωνή της μαμάς να μας φωνάζει που βράδιασε…. και να παρακαλάμε για 10 λεπτά ακόμα !!
καλα εμεις τοτε δεν ειχαμε και πολλα σπιτια στη γειτονια και ειχαμε μαζευτει, καθαριζαμε τις αλανες και τις καναμε γηπεδακια! ολη την ωρα εκει ήμασταν. μετα ξεκουραζόμασταν στα σπιτια που φτιαχναμε σε κανενα χαμηλο δεντρο!
Καλημέρα!!! Αθηνούλα και Ζηνάκι ματς μουτς 🙂
Εμένα μ'άρεσε η μακρυά γαιδούρα που παίζαμε. Ποτέ δεν τα καταφέρναμε και πάντα γινόμασταν ένα κουβάρι και γελάγαμε μέχρι τελικής πτώσεως! Αααααχ παλιές καλές εποχές…
Καλώς τη Μαρία μας!! Και εμείς την παίζαμε στο σχολείο. Όσο μας άφηναν δηλαδή γιατί χτυπάγαμε… Ένα παιδάκι είχε σπάσει το μικρό του δακτυλάκι !! χα χα!!
Από τα καλύτερα παιχνίδια Μαρία μου και τα πιο επίπονα χαχα
πιο μικρο δαχτυλακι καλε? εμενα μου ειχαν τσακισει την πλατη λεμε!
Απο τα πιο αστεια… φτανει να μην κατέληγες με καποιο τεραστιο παιδι στο σβέρκο!
Τι όμορφο θέμα! Πραγματικά με πήγες πίσω… στο δημοτικό. Στην πολυκατοικία που μέναμε ήμασταν 20 πιτσιρίκια!! Κάθε απόγευμα γινόταν χαμός! Αγόρια κορίτσια από δημοτικό μέχρι και γυμνάσιο παίζαμε ασταμάτητα! Μήλα, κρυφτό, κυνηγητό, στρατιωτάκια ακούνητα, κουτσό, ποδήλατο! Ένα όμως παιχνίδι ξεχωρίζω από εκείνα τα χρόνια. Είναι το παιχνίδι που μπορούσαμε να παίξουμε μόνο το ΣΚ λόγω χρόνου. Στα τότε καταπράσινα Βριλήσσια παίρναμε τα σακίδια μας με νερό και ένα σνακ και ξεκινάγαμε τις εξερευνήσεις!! Τι στα εγκαταλελειμμένα "στοιχειωμένα" σπίτια, τι στα ποτάμάκια που έτρεχαν τότε στα μη μπαζωμένα ρέματα, τι στα δάση της Πεντέλης. Όμορφες, μοναδικές στιγμές που δεν θα φύγουν ποτέ από το μυαλό μου <3
Πάω να ανεβάσω λοιπόν στο παρτάκι σου Αθηνά μου ένα άλλο αγαπημένο μου παιχνίδι για δύο! Την τρίλιζα! Σε μια καλοκαιρινή εκδοχή της 🙂
Καλώς την Ελένη!! τα θυμάμαι να παλιά Βριλήσια γιατί έχει σπίτι εκεί η θεία μου!! Πολύ ποδήλατο και είσαστε και φλατ! Τέλειες οι εξερευνήσεις, τις έκανα τα καλοκαίρια στη Ζάκυνθο!! Νομίζω ότι κανένας μας δεν ξεχνά την παιδική ανεμελιά μας και τα παιχνίδια μας!!
αλλες εποχες τοτε…γιατι απλα δε φοβομασταν τοσο πολυ ουτε να ξεφυγουμε απο το σπιτι, αλλα και ουτε οι γονεις να μας αφησουν να παμε στην παρακατω γειτονια!
Πω πω κορίτσια…Με ξανακάνατε παιδί σήμερα…Μήπως να ξεχυθούμε σε κάνα πάρκο να το ρίξουμε στο παιχνίδι; Εγώ πάντως το απόγευμα θα πάω παιδική χαρά για κούνια, και ας μην έχω παιδια!!!
Δίκιο έχεις Ντίνα !! Πάντως εγώ με αφορμή τα ανιψάκια μου πάλι στις παιδικές χαρές έπαιζα μια χαρά!! Τώρα που έχω κάνει παιδί και έφτασα σε μία ηλικία βαριέμαι…
Χαχα! Και Κάλα θα κανεις Ντινα! Μάλλον και εγώ θα πάω παιδικη χαρά με τις ζουζουνες κι επειδή δήθεν φοβάμαι να αφήσω τη μικρή μονη στη μεγάλη τσουλήθρα θα κάνω μάζι της!!!
Καλώς μας δέχτηκες Αθηνούλα! Εγώ δεν είχα ένα αγαπημένο παιχνίδι. Μου αρέσαν πολλά από αυτά που αναφέρατε και τα έπαιζα σε καθημερινή βάση μιας και είχαμε αλάνες εδώ τότε! Κάποια που μου άρεσαν επίσης ήταν οι σφεντόνες, το ποδήλατο,skateboard, τα κουζινικά μου,( χιχι αλίμονο), τα σκατουλάκια (εμείς έτσι τα λέγαμε) και το χαλασμένο τηλέφωνο που ρίχναμε τρελό γέλιο!!!
Τελικά περνάγαμε πολύ καλά ως παιδιά..
τα κουζινικα!!! ευγε!!! προκομενο παιδι!!!!
Φαινόταν παιδί μου το ταλέντο από μικρή ηλικία!
Καλώς την Λίλια!! Χαλασμένο τηλέφωνο πόσο γέλιο κάναμε !!
Από μικρή φαινόταν το ταλέντο Λίλια!!! Μ' αρέσεις!!!
Ναι τρομάρα μου όταν δεν μαύριζα κανένα μάτι με τις σφεντόνες μου ή όταν δεν έσπαγα το κεφάλι μου σε κανένα τοιχό με το skateboard , έφτιαχνα καμιά πίτα με λάσπη!
Βλέπω άργησα λιγάκι και εκτός το ότι φάγατε όλα τα γλυκά που είχε ετοιμάσει η Αθηνά, προλάβατε και όλα τα καλά παιχνίδια!
Σαν κλασσικό τεμπέλικο παιδί που ήμουν προτιμούσα τα παιχνίδια που δεν απαιτούσαν πολύ τρέξιμο! Αγαπημένο μου ήταν τα "αγαλματάκια" αλλά έπαιζα και πολύ κρυφτό (ναι ναι σας έχω πει την κλασσική ιστορία με το δέντρο σε προηγούμενο καφέ)!
Το πιο τέλειο ήταν ότι στο τέλος του δρόμου υπήρχε ένα περιφραγμένο οικόπεδο στο οποίο είχαμε κάνει κατάληψη όλα τα πιτσιρίκια της γειτονιάς! Είχαμε φτιάξει καλύβα για σπίτι και είχαμε και μια χελώνα για κατοικίδιο!
Κανονικό φρούριο παιδικής ηλικίας Κατερινάκι;
Κατερίνα μου δεν άργησες καθόλου!! Αχ και εμείς περισυλλέγαμε ζωάκια!! Βέβαια αρκούμασταν στις πασχαλίτσες τις οποίες τις βάζαμε στις κασετίνες (αυτές τις 80s τις τεράστιες πλαστικές με τις θηκούλες τις θυμάστε;;;)
Αχ, τι ωραία Κατερίνα!!! Μου θύμισες τότε που βρήκαμε σε μια γειτονική αυλή αρκετά μεγάλη, μια παρατημένη δεξαμενή νερού, ανοιχτή την οποία κάναμε διαστημόπλοιο και μαζί μας σέρναμε και μια γάτα που αφού της βάλαμε λουράκι θέλαμε με ένα σχοινάκι να την κάνουμε "διαστημικό" σκύλο!!! χαχαχαχαχαχαχα
http://city.sigmalive.com/article/8927/oi-paidikes-mas-anamniseis-apo-ta-80s-kai-ta-90s-se-18-fotografies Νομίζω ότι είχα και τη συγκεκριμένη ροζ χα χα
διαστημικό σκύλο;;; πω πω κ εμεισ νομίζαμε ότι κάτι κάναμε που πιάναμε καμιά χρυσόμυγα
Ηρθα για πρωτη φορα στο παρτυ! τι τελεια ιδεα! βεβαια είμαι βραδυνός τύπος αφου οι άλλες οι ωρες ειναι… δύσκολες! Λοιπον εμένα το αγαπημένο μου ομαδικό παιχνίδι της παιδικής μου ηλικίας ήταν που μαζευόμασταν όλα τα κορίτσια της γειτονιάς στη βεράντα μας και κάναμε συναυλία! ναι τοτε είχαμε αυτό το ψωνιο τραγουδούσαμε και χορεύαμε χαχαχα τι θυμήθηκα τωρα!
Καλώς την Ντίνα! Σερβίρουμε και γαλατάκι μην ανησυχείς!! Συναυλία ε;; χα χα πολύ γέλιο!!
γελιο και δημόσιος εξευτελισμος μαζι χαχαχα
καλημέρα!!! ωραι ιδεα!!! χμμμμ εγω προτιμουσα τα μηλα ή τις ψείρες ή να καθομαι σε μαι γωνια και να μαρτυραω που κρυβονταν οι αλλοι στο κρυφτο (στι γειτοναι μου τα περισσοτερα παιδια ηταν μεγαλυτερα απο εμενα και αγορια κυριως και ετσι δεν με έπαιζαν!! αναγκαστικά πηγαινα σε αλλη γειτοναι που ηταν οι φίλες μου αλλα καμια φορα βαριόμουν να παω ως εκει αφου ειχα παιχνιδια εξω απ την πορτα… και ετσι καθομουν τα κοιτουσα εκανα το διαιτητη η τους μαρτυρουσα στο κρυφτο μεχρι να με παιξουν!! χαχαχαχα}
Καλώς το ντολμαδάκι μου!! Σωστή σε βρίσκω !! Δεν με παίζετε ;; τώρα θα δείτε!! Νομίζω ότι ακολουθούσα ακριβώς την ίδια τακτική όταν δεν με παίζανε…Τις είχα ξεχάσει τις ψείρες και το παιχνίδι και τις κυριολεκτικές (ελαφρά φαγούρα!)
Καλημέρα κι από μένα!!! Αθηνούλα μου ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία στο υπέροχο blog σου! Το καφεδάκι είναι υπέροχο! Λοιπόν εμένα αυτό που μου άρεσε από τα παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων, είναι οι παραστάσεις που οργανώναμε στην γειτονιά! Κάναμε πρόβες ατελείωτες ώρες ξετρυπώναμε ότι πιο παλιό υπήρχε σε ρούχο από τα σπίτια μας και φτιάχναμε τα "κουστούμια" μας και όταν η παράσταση ήταν έτοιμη για "πρεμιέρα" καλούσαμε τους γονείς μας να μας θαυμάσουν στη γειτονιά στο σημείο που είχαμε φτιάξει τα πρόχειρα και αυτοσχέδια σκηνικά μας! Αξέχαστες στιγμές!!! Τι μου θύμισες!!! Σ΄ευχαριστώ!!!
Καλημέρα Αναστασία μου!! Τί όμορφες αναμνήσεις και εσεί! Παιδιά και εμείς κάναμε παραστάσεις καλοκαιρινές με τα μεγαλύτερα ξαδέρφια μου!
Το κυνηγητό!!!!!
Πότε θα παμε να παιξουμε, λοιπον ?!
Καλώς την! Φέρε τα υπογλώσσια και το κανονίζουμε όποτε θες!
Εαν μου πεις να πάω να τρεξω στο πλαισιο του φιτνες, δεν θα κάνω ουτε 100 μετρα.
Αν ομως με ξεγελάσεις με παιχνιδι, μπορω να τρεχω με τις ωρες χα χα!
great post 🙂 have a nice weekend 🙂
http://www.itsmetijana.blogspot.com/
Thank you!! Have a nice evening!
Καλησπέρα σε όλους!!
Εμένα μου άρεσε να παίζω μήλα (στα οποία ήμουν πολύ καλή, κέρδιζα συνέχεια), λάστιχο (όπου κι εκεί ήμουν πολύ καλή γιατί έκανα εξάσκηση μόνη μου στο σπίτι) και ένα άλλο που λέγονταν στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα, στο οποίο μέτραγε ένας μέχρι το 100 πέντε-πέντε και μόλις τελείωνε το μέτρημα, θα έπρεπε όλοι να εχουν μείνει ακίνητοι σε μία συγκεκριμένη πόζα και αυτός που μέτραγε τους ακουμπούσε και καλά σαν να ήταν ρομποτάκια και τότε θα έπρεπε να υποδυθούν ένα ρόλο, άλλος έκανε τον δρομέα, άλλος έκανε πως μαγειρεύει, άλλος έκανε τον μάστορα κλπ. Αυτός που διάλεγε τον πιο πρωτότυπο ρόλο κέρδιζε.